Szkolnictwo zawodowe w Turku swymi początkami sięga okresu II Rzeczypospolitej, ale jego rozwój nastąpił po II wojnie światowej. W 1945 roku została otwarta Publiczna Szkoła Dokształcająca, której kierownikiem został Edmund Drapiński. Szkoła nie posiadała własnego lokalu. Zajęcia odbywały się w godzinach wieczornych w Szkole Podstawowej nr 1. Kształciła się tutaj młodzież różnych zawodów. Najliczniej reprezentowani byli ślusarze, krawcy, piekarze i ekspedienci. W 1947 roku zmieniona została nazwa na Publiczną Średnią Szkołę Zawodową. Od 1950 roku szkoła dysponowała już własnym lokalem przy ulicy Milewskiego. Uruchomione zostały również warsztaty szkolne, a ich pierwszym kierownikiem został Aleksander Drohobycki. Od tego momentu głównym kierunkiem kształcenia stało się ślusarstwo. Znalazło to wyraz w zmianie nazwy szkoły na Zasadniczą Szkołę Metalową. W 1959 roku kolejny raz zmieniona została nazwa placówki na Zasadniczą Szkołę Zawodową, która w tym okresie kształciła się w trzech głównych kierunkach: ślusarskim, elektrycznym i włókienniczym. Istniały też klasy ogólnozawodowe przygotowujące uczniów do zawodu krawca, sprzedawcy, fryzjera i innych. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom społeczności lokalnej w 1964 roku otwarto Technikum Mechaniczno – Elektryczne. Trudne warunki lokalowe wpłynęły na decyzję władz o rozpoczęciu budowy szkoły. W 1967 roku powstał nowy budynek obejmujący 15 klasopracowni i salę gimnastyczną, a w roku 1968 uruchomiono internat dla około 200 uczniów. 

Po Edmundzie Drapińskim szkołą kolejno kierowali: Franciszek Kacprzyk, Marian Pściuk, Włodzimierz Ziółkowski i Stanisław Marędziak. Wielkim wydarzeniem w życiu szkoły była pierwsza matura w 1969 roku. W roku szkolnym 1972-73 otwarto nową jednostkę Liceum Zawodowe, a z dniem 1 września 1973 roku szkoła przekształcona została w Zespół Szkół Zawodowych. Ze względu na coraz trudniejsze warunki lokalowe, wynikające przede wszystkim ze wzrostu liczby uczniów, w 1984 roku rozpoczęto rozbudowę warsztatów szkolnych i klasopracowni. W dniu 5 maja 1989 roku odbyła się uroczystość nadania szkole imienia gen. prof. Sylwestra Kaliskiego, komendanta Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. W roku szkolnym 1989-90 obowiązki dyrektora szkoły przejął dyrektor mgr Stanisław Marędziak. W roku następnym oddano do użytku dwa nowe obiekty: warsztaty szkolne i budynek dydaktyczny obejmujący 12 sal lekcyjnych. Wynikła również konieczność rozbudowy obiektów sportowych. Zaadoptowano dawne pomieszczenia kotłowni,  urządzono salę do ćwiczeń gimnastycznych i do ćwiczeń siłowych oraz utworzono nowe pracownie informatyczne. Reforma oświaty postawiła przed naszą szkołą nowe wyzwania. Konieczna była kolejna reorganizacja. Biorąc pod uwagę fakt, że w szkole przeważają kierunki techniczne z dniem 1 września 2002 roku szkoła przekształcona została w Zespół Szkół Technicznych im. gen. prof. Sylwestra Kaliskiego w Turku. 11 października 2002 roku odbyła się uroczystość nadania szkole nowego sztandaru, w której uczestniczyli przedstawiciele powiatowych i miejskich władz samorządowych. Obowiązki dyrektora szkoły w 2007 roku przejął mgr inż. Mariusz Seńko. W październiku 2010 r. szkoła uroczyście obchodziła 65-lecie swojego istnienia. Uroczystości towarzyszyło nadanie imienia Wincentego Milewskiego auli znajdującej się w budynku C. Na pamiątkę  jubileuszu szkoły posadzono Dąb Pamięci. Odpowiedzią na rosnące potrzeby szkoły było oddanie do użytku kompleksu obiektów sportowych Orlik - w listopadzie 2010 r. W dniu 20 lutego 2014 r. Zespół Szkół Technicznych uzyskał prawo do użytkowania pomieszczeń po Wyższej Szkole Zawodowej w Koninie (budynek E), co umożliwiło powrót do jednozmianowej pracy. Po wielu latach starań, 13 marca 2015 r. otwarta została nowoczesna, pasywna sala sportowa (budynek D), dzięki której nasi uczniowie mogą realizować swoje sportowe pasje.

Od 1 września 2015 r. obowiązki dyrektora szkoły sprawowała mgr Wioletta Adamiak. W latach 2015-2022 podpisano umowy o współpracy szkoły m.in. z firmami: Cisco, Siemens, Haas, DMG Mori, oraz  Instytutem Spawalnictwa w Gliwicach, dzięki którym uczniowie szkoły mogą uzyskiwać certyfikaty i dodatkowe kwalifikacje. W dniu 16.05.2019 r. otwarta została najnowocześniejsza w regionie pracownia automatyki przemysłowej, odzwierciedlająca realną linię produkcyjną. W 2020 r. przyznano szkole akredytację Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji, która umożliwiła uczniom odbywanie praktyk zagranicznych w wielu krajach Europy. Stworzenie profesjonalnego studia nagrań Art Technika Studio zapewniło uczniom warunki do rozwijania zainteresowań artystycznych. W latach 2022 oraz 2023 uhonorowano szkołę brązową a następnie srebrną tarczą w rankingu Perspektyw. Od 1 września funkcję dyrektora ZST pełni mgr inż. Aneta Kurzawa.

 

 

Dyrektorzy Zespołu Szkół Technicznych im. prof. dra hab. inż. Sylwestra Kaliskiego w Turku

 

 

Edmund Drapiński

1945 - 1952

 

Franciszek Kacprzyk

1952 - 1953

 

Marian Pściuk

1953 - 1969

 

Włodzimierz Ziółkowski

1969 - 1989

 

Stanisław Marędziak

1989 - 2007

 

Mariusz Seńko

2007 - 2014

 

Wioletta Adamiak

2015 - 2023

 

Aneta Kurzawa

od 2023

prof. dr hab. inż. Sylwester Kaliski - biografia

Sylwester Kaliski urodził się 19 grudnia 1925 r. w Toruniu. W czasie II wojny świa­towej przebywał w Niemczech. Udało Mu się jednak stamtąd zbiec i powrócić do To­runia. Pracował w warsztacie tapicerskim. Związał się z ruchem oporu, za co trafił do obozu koncentracyjnego w Potulicach.

W 1945 r. eksternistycznie zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowo-Wodnej Politechniki Gdańskiej. Ukończył je w 1949 r. Był bardzo zdolny i niezwykle pracowity. W indeksie miał pra­wie same piątki, a Jego praca dyplomowa została oceniona bardzo wysoko. Jeszcze jako student trzeciego roku studiów został asystentem i rozpoczął pracę naukowo-ba­dawczą. Prowadzone przez Niego badania odznaczały się wysokim poziomem. Młody uczony otrzymał za nie dwukrotnie nagrodę Polskiej Akademii Nauk im. M. T. Hubera. Dodatkowo ukończył studia na Uniwersy­tecie Warszawskim. Znał trzy języki obce: niemiecki, angielski i rosyjski. W 1951 r. został powołany do wojska i rozpoczął służ­bę w Głównym Kwatermistrzostwie Woj­ska Polskiego. W tym samym roku został skierowany do Wojskowej Akademii Tech­nicznej.

Generał Sylwester Kaliski zrobił w Wojskowej Akademii Technicznej błyskawiczną karie­rę naukową i wojskową. W 1954 r. obronił w WAT pracę doktorską, a w 1956 r. w In­stytucie Podstawowych Problemów Tech­niki PAN pracę habilitacyjną. Tytuł docen­ta otrzymał w 1957 r., profesora nadzwyczajnego w 1958 r. Profesorem zwyczaj­nym został w 1961 r. W roku 1962 został członkiem korespondentem, a w 1969 r. członkiem rzeczywistym Polskiej Akade­mii Nauk.

W 1966 r. został awansowany na stopień gen. brygady, a w 1972 r. na stopień gen. dywizji. W tym samym roku został posłem na Sejm RP. Był nim przez dwie kadencje. Pracował m.in. w Sejmowej Komisji Na­uki i Postępu Technicznego jako jej prze­wodniczący. W grudniu 1974 r. powołano Go na stanowisko ministra nauki, szkol­nictwa wyższego i techniki. Mimo to nie rozstał się z działalnością naukową. Obo­wiązki ministra łączył z obowiązkami dy­rektora stworzonego przez siebie w 1975 r. Instytutu Fizyki Plazmy i Laserowej Mikrosyntezy w Warszawie.

Był człowiekiem niezwykle pracowi­tym i obdarzonym wielkimi zdolnościami. Od 1959 r. zaczął pracować w dziedzinie teorii połączonych pól mechano-elektro-magnetycznych. Badania te fascynowa­ły znawców tematyki swym poziomem: oprócz aspektów naukowych miały duże znaczenie praktyczne. Za prace z teorii pól sprzężonych, które znalazły światowe uznanie, otrzymał swą pierwszą nagrodę państwową. W 1959 r. został redaktorem naczelnym czasopisma, które przyjęło po­tem nazwę „Journal of Technical Physics”.

Prof. Sylwester Kaliski jest twórcą pol­skiej elektronofononiki. Prace nad tą dzie­dziną rozpoczął w 1965 r. W tym czasie istniały w tym zakresie tylko początkowe, wzmiankowe prace. Po raz pierwszy zostały opracowane zasady ciągłego wzmacniania powierzchniowych fal piezopółprzewodnikowych, zasady rezonatorów idealnych oraz generatorów oscylacji spontanicznych na falach powierzchniowych. To odkrycie zostało opatentowane m.in. w USA, Francji i Wielkiej Brytanii. Pod Jego kierunkiem zorganizowano w WAT laboratorium pól sprzężonych gdzie ww. układy zrealizo­wano praktycznie.

Począwszy od 1968 r. zaczął intereso­wać się współdziałaniem silnych, skom­prymowanych pól z materią. W początko­wym okresie rozwijał tematykę wytwarza­nia plazmy za pomocą skoncentrowanych impulsów laserowych. Podjęcie tych badań stało się możliwe dzięki poważnym osią­gnięciom WAT w zakresie rozwoju techniki laserowej. W wyniku intensywnych badań eksperymentalnych, w zorganizowanym przez Niego zespole, w 1973 r. uzyska­no generację neutronów termojądrowych w układzie laser - target, dzięki czemu Polska stała się partnerem w dziedzinie badań termojądrowych dla takich państw jak: ZSRR, USA, Francja, Wielka Bryta­nia, Japonia.

Równolegle rozwijał prace badawcze nad wytwarzaniem plazmy termojądrowej za pomocą urządzeń typu „plasma - focus”, jak również w układach kombinowanych typu „laser - plasma - fokus”. Wykorzy­stywane w tych badaniach generatory pla­zmowe były realizowane we współpracy z Instytutem Badań Jądrowych w Świerku. Układy tego rodzaju mają zastosowanie jako silne, impulsowe źródła neutronów do reaktorów hybrydowych.

Opracował również metodę wybucho­wą, za pomocą której można przekroczyć próg syntezy termojądrowej. Polega ona na inicjacji syntezy bez użycia układów laserowych, jedynie przy wykorzystaniu nowoczesnych materiałów wybuchowych. Istotna i oryginalna w tej metodzie jest miniaturyzacja ładunku eksperymentalnego, dzięki zastosowaniu odpowiedniego uprofilowania materiału wybuchowego umożli­wiającego superkompresję plazmy w wyni­ku zaprogramowanego przebiegu procesu wybuchowego. Przeprowadzone w 1977 r. eksperymenty dały wynik pozytywny, otwierając drogę nowej koncepcji realiza­cji mikrosyntezy termojądrowej.

Był autorem ponad 550 prac naukowych oraz wielu wynalazków opatentowanych w kraju i za granicą. Był czterokrotnym laureatem nagród państwowych I stopnia, otrzymał wiele odznaczeń państwowych. Cieszył się powszechnym szacunkiem i uznaniem zarówno polskiego, jak i mię­dzynarodowego środowiska naukowego. Został m.in. wyróżniony w 1977 r. tytułem doktora honoris causa przez Moskiewski Uniwersytet Państwowy im. M. W. Łomo­nosowa oraz przez Uniwersytet Sofijski im. K. Ochridskiego. Badania naukowe prof. Kaliskiego przyczyniły się do rozwoju tech­niki obronnej oraz znalazły szerokie zasto­sowanie w gospodarce narodowej.

Gen. dyw. prof dr hab. inż. Sylwester Kaliski zmarł 16 września 1978 r. w wy­niku ran odniesionych w wypadku samo­chodowym.

 

5 maja 1989 r. Zespołowi Szkół Zawodowych w Turku nadano imię generała profesora Sylwestra Kaliskiego.